APLİKE

Ocak 16, 2016

APLİKE

KUMSAL

SANDY SEASHORE

(applique)

Aplike nakışını uzun süredir denemek istemiştim.

Çok az dikiş bilgimden dolayı pek cesaret edemedim.

Uzun süredir ise kumaş topluyorum. Kırpıntılar, Yerlere dökülenler, nerede, ne bulursam hepsini biriktirdim. Aslında 3 yıldır biriktiriyorum kumaş parçalarını ve kırpıkları..

Bazen koltuk döşemecilerini ziyaret edip, biraz utana sıkıla alabilir miyim diye soruyorum.

Bazen perde dikim atölyelerini yokluyorum. Bazen de tadilatçı terzileri... Önünden geçtiğim potansiyel kumaş kırpıntısı bulabileceğim her yer hedefte..Hep de aynı hareketle dileniyorum kumaş parçalarını,, 3 parmağımı uzatıp, bu kadarcık yeter bana diyorum. Artık kendi kendime de gülüyorum. Geçen hafta işi büyüttüm. Kadıköy'deki Cuma pazarına gittim. Yerlere dökülmüş, yığınları araştırdım. 50 kuruşa kocaman parçalar buldum.. Renk renk, çeşit çeşit kumaşlar buldum...

Annemden, arkadaşlarımdan, çevremde kim varsa, hepsinden elindeki, evindeki kırpıkları bana ayırmalarını istiyorum. Sonuçta 3 çekmece dolusu bir sürü kumaş parçam ve kırpığım oldu..

Üşenmeyip, bir gün tüm kırpıklarımın fotoğraflarını koyup, paylaşacağım. Görün! ne çok kırpık biriktirmişim? Bir sürü süprüntü....

İşte bu çalışmayı tüm o kırpıklarla yaptım.

Nasıl yaptım?

Önce bir minik çizim..Ne istiyorum sorusuna cevaplar...

Deniz fenerini , minik yelkenlileri çok seviyorum. Bir gün bir deniz denizin ve fenerin kenarında yaşamayı hayal ediyorum. Bir yelkenlinin yükünü taşıyamayacağımı hissediyorum, artık sadece uzaktan seyretsem de olur.

İşte benim kumsal maceram...

Bir minik çizim de ana kumaşın üzerine, frixion kalemiyle. Olur da yanlış yaparsam, ütüyle çıksın diye...

Ama keseceğim parçalar için kalıplar gerekecekti. En basit yöntem milaj kağıdına çizimleri yapıp, kumaşları bu doğrultuda kesmek oldu.

Çizimleri biraz şişirdim. Tüm çalışmanın aslında bir çocuk karalaması gibi olmasını istediğim için çok fazla özenmedim.

Eldeki kumaş parçalarını birlikte kombinlemeye çalıştım.

Milaj kağıdından kalıplarımla kesimleri gerçekleştirdim.

Sahil için kumaşlara şekil vermeye çalıştım.

Kum rengin kumaşın arası, sahilde bulunan kum çiçekleri ve sazlık hissi verebilmek için biraz araya farklı kumaşlar kattım.

Bulutları unutmadım...

Tüm yerleştirmeleri bitirdim. Tek tek iğneledim.

Artık hepsi dikişe hazır.

Benim emektar Singer dikiş makinem hazır... Başladım tıngır tıngır dikmeye.. Seviyorum dikiş makinesi sesini. Çocukluğumu hatırlıyorum. Üretmek, çoğaltmak, yaratmak, sevgi, emek gibi..Sevdiklerim gibi...Dikiş makinesi ve sesinin temsil ettikleri çok derin ve uzun..

Bir de eski Yeşilçam filmlerini hatırlarım.

O filmlerde, anneler dikiş makinesi önünde emektar, fedakar ve de cefakar kadınları oynarlar, çocukları okula gitsin diye saçlarını süpürge ederler. Nedense semboldur o filmlerde dikiş makineleri.. Daha kadınlara yönelik pozitif ayrımcılığın başlamadığı ve sadece kadınsı sembollere tutsak olan kadınların yaşadığı yıllar... Orada dikiş diker, kazandıkları ile evlerini geçindirirler, o sırada kötü adamlar onlara musallat olur bazen de taciz ederler.. Namuslarını korumak için büyük mücadele verirler ve sık sık dikiş makinesi arka planda gösterilir..

Yamru yumru, zigzag dikişlerle tüm parçaları diktim... Aslında farklı tonlarda iplikler de kullanabilirdim. Unuttum bu detayı.. Koyu mavi ve lacivert tonlarıyla zıtlıklar yaratabilirdim. Bir başka sefere....